Występowanie:

zlewisko rzeki San Francisco w południowowschodniej Brazylii.

Ubarwienie:

boki ciała srebrzystozielonkawe ze złocistawym odcieniem.
Ciemny podłużny pasek biegnie przez płetwę ogonową i ciągnie się aż
do wysokości płetwy grzbietowej. U nasady płetwy ogonowej, nad i
pod ciemnym paskiem, znajduje się złocista plama. Płetwy: grzbietowa,
ogonowa i odbytowa są żółtobrunatne z porcelanowo białymi końcami.
Płetwy piersiowe i brzuszne lekko żółtawe, źrenica oka srebrzysta.
Ciało dorosłego samca ma piękny miedzia-nozłoty połysk, samica jest
bardziej żółtawosrebrzysta.
Długość:

do 5 cm, w akwariach przeważnie nie przekracza 4 cm.

Dymorfizm płciowy:

samiec smuklejszy, samica pełniejsza w partii brzusznej. Poza tym różnice w ubarwieniu.

Cechy zachowania:

jak zwinnik Costello, ale nie tak płochliwy.
Akwarium:

jak neon Innesa.

Woda:

miękka lub średnio twarda; pH około 7; stara, regularnie nieznacznie odświeżana; o temperaturze 20-25°C; krystalicznie przezroczysta.
Pokarm: jak zwinnik Costello.

Rozmnażanie:

twardość ogólna wody 4-6°n, twardość węglanowa poniżej 0,5°n, pH 6,5, temperatura 25-26°C. Akwarium tarliskowe i postępowanie z
rybami podobne, jak w przypadku zwinnika Costello. Samce miedzika można odławiać siatką. Tarło następuje zwykle wieczorem w nieco
przytłumionym świetle. Dalsze postępowanie, jak u neona Innesa, z tym że akwarium nie wymaga zaciemnienia. W praktyce rozmnażanie miedzika
obrzeżonego jest znacznie łatwiejsze, niż podawanych jako "wzorcowe": zwinnika Costello i neona Innesa.